Τι να γράψεις που δεν έχει ειπωθεί ξανά. Τον γνωρίζουν και οι πέτρες και όλοι συμφωνούν ότι πρόκειται για έναν από τους καλύτερους performer όλων των εποχών.
Παρακολουθώντας τόσο στενά την καριέρα του και γνωρίζοντας απ'έξω κάθε περιοδεία και κάθε show του, ένα είναι σίγουρο, ότι η συναυλία που θα παρακολουθούσαμε στο ΟΑΚΑ θα είχε πολύ πλούσια θεατρικά και ένα setlist βγαλμένο από όνειρο. Αυτό που έμενε να διαπιστώσουμε, ήταν την απόδοση του ίδιου του Alice. Ο βασιλιάς των πάντων εμφανίστηκε στη σκηνή στις 7:30μ.μ. όπως ακριβώς όριζε το πρόγραμμα της βραδιάς και με την περίσσεια αλαζονία να ξεχειλίζει, η περσόνα ονόματι Alice Cooper όργωσε τα πάντα στο πέρασμά της. Για 90 λεπτά ο αειθαλής πρίγκιπας του σκότους με ύμνους όπως Feed My Frankestein, Bed Of Nails, My Stars, Roses On White Lace, Poison, Hey Stoopid, He's Back (The Man Behind The Mask), Steven και Go to Hell κινούνταν από τη μία άκρη της σκηνής στην άλλη με ενέργεια και φωνή που θα ζήλευε ο κάθε επίδοξος ροκ στάρ που έχει τα μισά του χρόνια.
Προς τέρψη του Ελληνικού κοινού το οποίο (δικαιολογημένα) κρύβει ιδιαίτερη αγάπη για το Trash, ο Alice συμπεριέλαβε στο setlist το House Of Fire, που δεν είχε παιχτεί live εδώ και 7 χρόνια. Ο Ryan Roxie με τον αέρα του παλαιότερου μέλους της μπάντας απέδειξε για μία ακόμα φορά πόσο τεράστιος κιθαρίστας είναι. Ο Glen Sobel στα τύμπανα είναι ένας μάγος που παίζει τρελά και πάρα πολύ τεχνικά αφήνοντας όλους με ανοιχτό το στόμα. O Tommy Henriksen που ενίοτε εκτελεί και χρέη παραγωγού στους δίσκους του Alice ,αλλά και κιθαρίστας στους Hollywood Vampires, είναι πάντα εκεί για να απογειώνει κάθε riff στη ρυθμική κιθάρα. Ο Chuck Garric που είναι το δεύτερο παλαιότερο μέλος της μπάντας, με το μπάσο του συμπληρώνει επάξια το rhythm section της μπάντας. Τέλος η μοναδική Nita Strauss με την εκπληκτική της παρουσία αλλά και το εξωπραγματικό της παίξιμο, τραβάει όλα τα βλέμματα. Το cast συμπληρώνει η αγαπημένη σύζυγος του Alice, Sheryl Cooper που αναλαμβάνει πολλούς ρόλους στα θεατρικά που πλαισιώνουν από τα κομμάτια.
Μπορεί να είδαμε τον Alice να παίζει κάτω από το φώς του ήλιου καθώς ήταν ακόμα νωρίς και ίσως αυτό να ήταν το μοναδικό μειονέκτημα, γιατί σίγουρα άλλη χάρη έχει να βλέπεις το επιβλητικό κάστρο της σκηνής στο σκοτάδι φωτιζόμενο μόνο από τα φώτα της σκηνής. Ωστόσο αυτό ήταν τελικά ασήμαντο, καθώς είδαμε ένα τέτοιο show στημένο τόσο άρτια, με μια μπάντα δεμένη απίστευτα και με έναν Alice Cooper να αφήνει το κοινό με ανοιχτό στόμα στα 74 χρόνια του απλά και μόνο γιατί μπορεί.
Πολλοί λένε ότι τα μεγάλα ονόματα συνηθίζουν να θυμούνται την Ελλάδα στη δύση της καριέρας τους και σε κάποιες περιπτώσεις τους βλέπουμε στα χειρότερά τους. Με τον Alice αυτό δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ, αφενός γιατί μας επισκέφτηκε για πρώτη φορά το 1990 που ούτως η άλλως ήταν στο δεύτερο απώγειο της καριέρας του, αλλά κυρίως γιατί κάθε φορά η απόδοσή του είναι στο μέγιστο βαθμό και αποδεικνύει περίτρανα οτι παραμένει ο κορυφαίος όλων, ο παντοτινός βασιλιάς του shock rock και ο ζωντανός θρύλος που έχει κερδίσει με το σπαθί του τον αμέριστο σεβασμό όλων.
Setlist:
Feed My Frankenstein
No More Mr. Nice Guy
Bed of Nails
Hey Stoopid
Fallen in Love
Be My Lover
House of Fire
Under My Wheels
He's Back (The Man Behind the Mask)
Go to Hell
I'm Eighteen
Poison
Billion Dollar Babies
Guitar Solo
Roses on White Lace
My Stars
Black Widow Jam
Steven
Dead Babies
I Love the Dead
Escape
School's Out
Φωτογραφίες: Κώστας Σάββας, Αλέξανδρος Χατζημανώλης
